نام: ریم
نام خانوادگی : صالح الریاشی
محل شهادت  : بیت حانون
تاریخ شهادت : ۱۳۸۲/۱۰/۲۵

روز چهارشنبه چهاردهم ژانویه سال ۲۰۰۴به یادآور خاطره مادر شهادت طلب فلسطینی است، که هنگام شهادت فقط ۲۲سال داشت. وی اولین شهادت طلب زن در جنبش حماس و نوار غزه به شمار می رود. با اینکه او هفتمین زن شهادت طلب فلسطینی است، اما عملیات وی با سایر عملیات های مشابه تفاوت دارد: زیرا وی اولین مادری است که با شهادتش، همسر دو فرزندش را تنها گذاشت. (فرزند کوچک وی در زمان شهادتش فقط ۱۸ ماه داشت.)
…صالح پدر ریم دارای ۶ فرزند پسر و ۴ فرزند دختر است، و ریم سومین فرزند خانواده اش به شمار می آمد. وی نماینده یکی از شرکت های باطری سازی خودرو های آلمانی بود و اوضاع مالی مناسبی داشت.
ریم در خانواده مرفعی زندگی می کرد و مانند تمام افراد صالح از دوران کودکی فردی متدین، مذهبی و پایبند به احکام و تعالیم دین مبین اسلام در تمام عرصه های زندگی بود. وی در زمان حیات زندگی خود در مسیر اطاعت از پروردگار و عشق به رسول، دین و مومنان اسلام گام برداشت…او در سال های تحصیلش به انجمن اسلامی جنبش مقاومت حماس پیوست. ارزش ها، اصول و اندیشه های اسلامی به تدریج در دل و جان ریم رشد و نمو یافت، و هر روز که می گذشت عشق و علاقه اش به دین و وطن بیشتر می شد تا اینکه رسماً به جنبش حماس پیوست و به یکی از شاخص ترین  فعالان این جنبش در عمل سکونتش تبدیل شد.
ریم علاوه بر تردد در مساجد، پیوسته کتب دینی مطالعه می کرد و مسائل عبادی مانند روزه و نافله را به جامی آورد تا جایی که در مسجدالمصطفی به زنان دروس دینی می آموخت….زمانی که به سن ازدواج رسید جوانان بسیاری که شیفته و پایبند اخلاق، تدین  و اصالت ریم شده بودند به خواستگاریش آمدند. اما ریم مانند بقیه دختران عادی نبود که طالب لذات دنیا باشد، بلکه با چشم بصیرت به افق های دور و دنیایی دیگر که جهان مادی را درنوردد نظرداشت.

ریم برای خواستگارانش شرطی گذاشت که در این آخرالزمان پر آشوب که ارزش ها در آن ضد ارزش در آن ارزش شده اند، عجیب می نمود، شرط ریم برای خواستگارانش این بود که مانع از فعالیت های جهادی و مبارزاتی وی از جمله اجرای عملیات شهادت طلبانه نشود…درک و پذیرش این شرط برای بسیاری از افراد دشوار بود. اما برخی دیگر آن را به سادگی پذیرفتند. در این میان «زیاد عواد» که جوانی ۲۸ساله بود، این شرط را با کمال میل پذیرفت و همسر و همراه ریم در زندگی شد و این دو در «می الزیتون» واقع در شرق شهر «غزه» سکنی گزیدند، پروردگار متعال به ریم و همسرش  دو فرزند به نام های ضحی و محمد عطا فرمود که هر دو ژانویه ۲۰۰۴ کمتر از سه سال داشتند.
ازدواج ریم و به دنیا آوردن دو فرزند مانعی در برابر وی برای ادامه تلاش هایش نشد و مجدداً برای اجرای عملیات به گردان های قسام اصرار ورزید. اما آنها باز هم مردد بودند. زیرا ریم یک مادر و همسر بود. با این حال پافشاری، شجاعت و ایمان ریم عاملی شد تا گردان ها قسام با انتخاب وی به عنوان اولین مادر شهادت طلب علی رغم وجود ده ها و صدها دختر که آرزوی شهادت بدین شکل را داشتند موافقت کنند….

اجرای این عملیات نه تنها آسان نبود بلکه بسیار دشوار مبتنی بر دقیق ترین جزئیات و پیش از همه مبتنی بر توفیق و عنایت الهی بود. گذرگاه بیت حانون (ایریز) دژی نظامی در یک منطقه نظامی کاملاً بسته به شمار می آمد، که صدها نظامی صهیونیست در آن برای نابود کردن هر جنبنده ای به حالت آماده باش قرار دارند. در صبح روز عملیات، ریم یک کمربند انفجاری به خود بست و با پای پیاده به سوی هدف به راه افتاد. وی مانند سایر زنان در مسیری حرکت کرد که مملو از تدابیر امنیتی صهیونیست ها بود تا این که ریم از دستگاه بازرسی الکترونیکی عبور کرد. دستگاه از وجود فلزات در زیر لباس وی خبرداد. سرباز ها او را برای بازرسی به اتاق ویژه بردند. اما از ریم هیچ عکس العملی که نشان از اضطراب و نگرانی وی داشته باشد، مشاهده نشد و او در میان آنها به راه افتاد در همین لحظه بود که ریم دریافت بهترین فرصت برای اجرای ماموریتش فرا رسیده است، بنابراین دکمه را فشار داد و با عملیات استشهادی ۴ صهیونیست به هلاکت رسیدند و ۶ نفر زخمی شدند و همراه با آن اامنیت یکی از مهمترین پایگاه های اشغالگران صهیونیست در نوار غزه در هم شکست.

گذرگاه بیت حانون (ایریز) که نوار غزه را به مناطق اشغالی سال۱۹۴۸ مرتبط می سازد یکی از دشوارترین مناطق نظامی به شمار می رود به گونه ای که نزدیک شدن یا عبور از آن برای افرادی غیر از کارگران دارای مجوز عبور محال است. اما ریم تمام این موانع و پست های بازرسی را پشت سر گذاشت و توانست با فریب دادن نیروهای ارتش اشغالگر وارد این دژ نظامی مستحکم شود آن هم در حالی که بمب بزرگی را به همراه داشت. وی این بمب را در میان نظامیان اشغالگر منفجر کرد و طعم مرگ که آنان تا پیش از این به ملت فلسطین چشانده بودند، آنها چشاند. 

ریم در وصیت نامه اش می گوید: «…خواهران عزیزم و کودکان مظلوم امت عرب! اجازه دهید تنها را پیش از عملیاتی که در نظر دارم آن را اجرا کنم مخاطب قرار داده از پروردگار بخواهم شهادتم را بپذیردکمک کند تا شمار بیشتری از سربازان اشغالگر صهیونیست را به هلاکت برسانم…شهادت می دهم در برابر پروردگار علیه تمام کسانی که اموال امت را سرقت و به حساب شخصی خود و خانواده، نزدیکان و اطرافیانشان واریز کردند و مردم خود را رها ساختند و نتوانند به مصیبت هایی که بر سر این امت آمد بیندیشند…پس از شهادتم سخنان زیادی خواهید شنید عده ای خواهند گفت: خودم را به کشتن دادم. عده ای خواهند گفت: خودکشی کردم و برخی نیز خواهند گفت: که او چقدر احمق بود که فرزندانش را که در قرآن را حفظ کنند و در مدارس اسلامی درس بخوانند. این دو امانت های من هستند که در روز قیامت درباره آنان از شما خواهم پرسید. دیدار همگی ما با هم در بهشت این شاءا…
شما را به تقوا وصیت می کنم. وصیت می کنم شما را تکریم و تجلیل از رزمندگاه فلسطینی زمانی که مرا دفن می کنید، نوار قرائت قرآن را با صوت…بخش کنید و مخارج مراسم عزای مرا صرف امور خیریه کنید چرا که می دانم مردن نیازمند بسیارند. برای من در مسجد بزرگ«العموی» نماز بخوانید. همچنین وصیت می کنم که در صورت امکان مدفنم در کنار قبور شهداء و صالحین باشد. قبرم را همسطح زمین قرار دهید و بلندش نکنید. از شما می خواهم برایم دعا کنید که خداوند این کارم را خالصاً برای خودش قراردهد. از هر رزمنده ای که پابه این سرزمین بگذارد نیز تشکر می کنم.
به خاطر خدا روی قبرم فقط بنویسید:
« شهیده ریم صالح الریاشی»

منبع: موسسه پویان قائم آل محمد (عج)

تهیه و تنظیم : زینب ۱۳۵