نام :زهره 
نام خانوادگی : بحرینیان
نام پدر:‌محمد
تاریخ تولد:‌۱۳۴۱
محل تولد: اصفهان
تار یخ شهادت:‌۱۳۵۷
محل شهادت:‌اصفهان
نحوه شهادت:‌حمله مزدوران رژیم طاغوت به منزل مسکونی
مزار شهیده:‌گلستان شهدای اصفهان

شهیده زهره بحرینیان در قبل از پیروزی انقلاب فعالیتهای زیادی داشت و هر کجا که بود به آگاه کردن مردم می پرداخت. در زمانی که خفقان حاکم بر کشور بود او افرادی را که می دید در خط اسلام و انقلاب نیستند دعوت می کرد و برای آنها سخنرانی می کرد و آنها را از وظایف سنگینی که بر دوششان بود آگاه می کرد تا آنها نیز به راه راست هدایت شوند.
زمانی که در مدرسه راهنمایی تحصیل می کرد برای بچه ها کلاس قرآن و نهج البلاغه می گذاشت و همیشه آنها را تشویق می کرد که نماز و قرآن بخوانند و روزه بگیرند. به مسئله حجاب نیز اهمیت زیادی می داد و می دانست که بی حجابی منشاء تمام فسادها در جامعه است. چون از نظر اخلاقی و درسی فرد لایقی بود دوستان زیادی داشت. او به نماز شب و خواندن دعا نیز اهمیت می داد و می گفت: «دعا وسیله نزدیکی به خداست.» او در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت فعالانه داشت و دیگران را نیز تشویق به اینکار می کرد و به خاطر روحیه ای که داشت و بچه ها را با مسائل آشنامی کرد ساواک او را مرتبا مورد تهدید قرار می داد.
یازدهم محرم ۵۷ موقعی که شهیده بحرینیان مشغول راز و نیاز با خدا بود عده ای از سربازان عمدا به طرف خانه آنها تیراندازی می کنند. پدرش می گوید که هنگام تیراندازی دیدم که سقف اتاق رنگین شد وقتی برگشتم به زهره بگویم که سقف اتاق را ببین دیدم که او دست بر سر گرفته و در حال لبخند زدن جان بهجان آفرین تسلیم نموده است.

فرازی از وصیت نامه :

خدایا یاری مان کن تا در راهی که آغاز شده است تا آنجا که توان داریم تلاش کنیم. خدایا این ننگ را بر ما مپسند که نسبت به وقایع بی‌تفاوت باشیم و یا آنچنان سرمان را در قرآن فرو بریم که هدف اساسی را از یاد ببریم که باز به قول او « وقتی در صحنه نیستی هر کجا می خواهی باش. چه به شراب نشسته باشی یا به نماز هر دو یکی است.
پروردگارا! باران رحمت صبر خود را بر ما برتر و گامهای ما را نیرومند و استوار گردان. ببخش ما را و بر این قوم ستمگر و چپاول گر یاری ده تا هلاکشان سازیم .
خدایا این سعادت را به ما عطا فرما که یاحسینی باشیم یا زینبی یا رسالت خون را بر عهده بگیریم. یا پیام را که به گفته بزرگی : «آنان که رفتند کارحسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند و گرنه یزیدیند».

آنکه هستی را فدای صحبت جانان کند
کی دریغ اندر ره جانان ز بذل جان کند
در جهان فی سبیل الله اگر فانی شود
بافنای خویش کاخ زندگی بنیان کند.

منبع:

۱. فرزاندن زهرا
۲. وبلاگ بسیج خواهران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان