همیشه نماز شب می خواند. هیچ وقت نه خودش غیبت می کرد و نه کسی در حضور او غیبت می کرد. همه می دانستند که خیلی از این کار بدش می آید. به درس خیلی اهمیت می داد. مهربان بود. تا جایی که بعضی وقت ها در خانه می نشست و برای آن هایی که مومن نیستند دعا و گریه می کرد. از خدا می خواست که هدایت شوند!

ایشان همیشه با وضو بود و دائما تلاوت قرآن و ذکر خداوند بر لب و محبت ائمه علیهم السلام را بر دل داشت . بنده ای مخلص و شاکر ، دانش اموزی کوشا و فعال ، فرزندی صالح و وظیفه شناس ، خواهری مهربان و دلسوز ، دوستی شایسته برای همکلاسی ها ، و به فرموده پدرش “او یک معلم اخلاق برای خانواده بود و تمام موفقیتهای خود را بدون اینکه زحمتی به خانواده و اطرافیان تحمیل کند محکم و استوار ، با توکل برخداوند و ائمه اطهار مخصوصا امام زمان (عج) بدست آورده بود”.