تحقیق جدیدی که توسط متخصصان اطفال و دانشمندان اعصاب در دانشکده پزشکی واشنگتن در سنت لوییس انجام شده است، اولین تحقیقی است که نشان داده این تغییرات در این بخش حیاتی مغز کودکان، به پرورش مادران ارتباط دارد.
دکتر «جوآن لوبای» که این تحقیق به سرپرستی وی انجام شده است، در این باره می گوید: «این پژوهش ثابت می کند که تربیت والدین از چه اهمیتی برخوردار است.
من فکر می کنم که ما باید توجه بیشتری به تربیت و پرورش والدین داشته باشیم و باید آنچه را که یک جامعه برای دستیابی سریع تر به این مهارت لازم دارد، فراهم کنیم چون تاثیر تربیت بر تکامل آینده فرد بسیار حایز اهمیت است.»
در این تحقیق از تصویر برداری مغزی کودکان سنین هفت تا ۱۰ سال استفاده شد که این کودکان از شرکت کنندگان پژوهش قبلی «افسردگی در سنین پیش دبستانی» دکتر «لوبای» و همکارانش بودند.
این پژوهش از یک دهه قبل آغاز شده بود. در آن بررسی از کودکان سه تا شش ساله ای استفاده شد که علایم افسردگی داشتند یا دچار علایم سایر اختلالات روانی یا اختلال در سلامت مغزی بودند ولی هیچ مشکل شناخته شده روانی نداشتند.
به عنوان یک بخش از تحقیق اولیه، کودکان به دقت مشاهده و ارزیابی و از مغز آنها نوارهای ویدیویی تهیه می شد. در اغلب موارد، مادر کودک به عنوان والد ، پرسشنامه را تکمیل می کرد و از کودک درخواست می شد که منتظر باشد تا یک هدیه جذاب را به دست آورد.
در ادامه این مساله که چگونه والدین می توانستند از نظر تربیتی این کودک را در چنین وضعیت استرس زایی پرورش دهند، ارزیابی می شد. محققان در این تحقیق، اسکن مغزی ۹۲ کودک را که دارای علایم افسردگی بودند یا از زمان پیش دبستانی دارای بیماری ذهنی بودند، بررسی کردند.

اسکن ها نشان دادکودکان بدون علایم افسردگی که تحت تربیت والدین خود قرار داشتند، نسبت به کسانی که تحت تربیت مادر خود قرار نداشتند، تقریبا ۱۰ درصد هیپوکامپ بزرگ تری داشتند.
دکتر «لوبای» می گوید: «ما توانستیم ارتباط محکمی بین تربیت مادرانه و اندازه هیپوکامپ در اطفال سالم پیدا کنیم.» وقتی که بدن با استرس مواجه می شود، مغز، سیستم عصبی اتونوم را فعال می کند که یک سیستم غیرارادی عصبی است و آزادسازی هورمون های استرس را کنترل می کند.
این هورمون ها به ما کمک می کنند تا با استرس با افزایش ضربان قلب و حمایت از بدن، تطبیق پیدا کنیم. هیپوکامپ اصلی ترین ساختمانی است که در پاسخ های استرسی نقش دارد. این عضو، نقشی مهم در یادگیری و حافظه دارد و تصور می شود حجم بزرگ تر آن، نقش مهمی در آموزش کودک در مدرسه ایفا می کند.
تحقیقات قبلی که روی حیوانات انجام شده بود، نشان می داد که تربیت توسط مادر می تواند روی تکامل مغز اثر داشته باشد و بسیاری از پژوهش هایی که روی مغز کودکان (انسان) انجام شد، نشان دهنده این است که رشد کودک در یک محیط مناسب پرورشی، روی پیشرفت تحصیلی و سلامت ذهنی او موثر است، اما تاکنون مدرک مستدلی که وجود ارتباط بین پرورش والدین و تغییرات آناتومی مغز در کودکان را نشان دهد، ارایه نشده بود.