استاد اصغر طاهرزاده :
آیا می‌شود نسبت به حریم مقدس زنان غافل بود و نگران از دست‌رفتن همه چیز نبود؟ سخن انسان‌های بزرگ آن است که: ما هر چه داریم از مادرمان داریم ، چون انسان‌ها بیش از آن که با عقلشان زندگی کنند با دلشان زندگی می‌کنند ، پدران سایه و بستر زندگی‌اند ، دل‌ها به جایی نظر می‌کند که مادران نشانه رفته باشند ، خوشا آن زندگی که عقل پدر و دل مادر ، هر دو اهداف مقدسی را نشانه رفته‌اند . وقتی انسان‌ها با دلشان زندگی می‌کنند و دل با اُنس تغذیه می‌کند ، حال به من بگو اگر مادر به عنوان عامل انسِ فرزند در زندگی فعّال نباشد چه کسی به کودکان راه نشان دهد و دلشان را جهت‌ دهی کند ؟ هرجا ملاحظه کردید که جوانان، جوانانی تربیت‌ پذیر نیستند، ریشه‌ ی آن را در ضعف نقش مادران آن‌ها جستجو کنید .

خانم کارمندی که مادری خود را در خرید انواع اسباب‌ بازی‌های گران‌ قیمت جستجو می‌کند ، عملاً مادری خود را به فرزندانش هدیه نداده ، حقوق خود را به آن‌ها هدیه داده است . کودکان و جوانان ما نیاز دارند از طریق دلدادگی از کسی حرف بشنوند و هدایت بگیرند ، اگر زنان آن‌طور که امام الموحدین پیشنهاد می‌کنند در شرایط خاص قرار نگیرند هیچ کس نمی‌ماند که جواب دلدادگی و طلب هدایت جوانان و کودکان ما را بدهد . در شرایط امروز که عموماً پدر و مادر در اداره هستند ، معلم هم با حجمی زیاد از کتاب روبه‌ روست که باید در طی یک سال درس بدهد ، حال چه کسی با جوانان اُنس بگیرد؟

وقتی مادران نتوانند نقش اصلی خود را انجام دهند ، نه نتیجه کار پدران مفید است و نه نتیجه‌ ی کار معلمان . کودکان و جوانان خودشان می‌مانند و خودشان ، مثل یک علف خودرو بی‌کس و بی‌یاور و عاصی و سرکش . جوانی که نتوانسته است به درون سینه مادرش راه یابد و اسرار آن سینه را با جان خود بنوشد ، آرامش و تفکر را گم می‌کند ، زیرا چیزهایی هست که گفتنی نیست ولی باید نسل‌ها بدانند و آن چیزها با نفوذ در سینه مادرها و مادربزرگ‌ها و پدر بزرگ‌ها به دست می‌آید .

به گفته مولوی:
ای خدا جان را تو بنما آن مقام
کاندر آن بی حرف می‌روید کلام
جایی که نسل جوان باید بدون الفاظ و کلمات سخن‌هایی را بیابند ، در دوران کودکی است ، آن‌هم با اُنس طولانی با مادر، آن‌ هم مادری که صد تا کار ندارد ، که یکی از آن‌ها مادری است . ما تا در جامعه‌ مان کسی را نداشته باشیم که این نسل بتواند از طریق انس طولانی ، از درون سینه او و از طریق بروز احساسات حرف بگیرد ، این نسل خود را مقید به هیچ قیدی نمی‌داند و لذا نسلی عاصی و سرگردان خواهد بود . امروز جامعه جهانی به چنین ورطه‌ ای فرو افتاده و راه نجات آن‌هم چیزی جز تجدید نظر کلی نسبت به نقش زنان، آن‌ طور که مولی الموحدین مطرح می‌کنند نیست . یعنی باید بستری فراهم کرد که وظیفه زنان در آشفتگی‌های زندگی لگد مال نشود . نباید گذاشت گل‌های بهاری در عرصه اجرائیاتِ خشک و سرد له شوند و ما بمانیم و کودکان سرگردان و عاصی و زنان بی‌ مسئولیت و آرزو زده ، و مردان بی‌مسئولیت .