نام : کبری 
نام خانوادگی: وحیدی قزوینی
نام پدر:کاظم
تاریخ تولد: ۱۳۲۹
محل تولد:قزوین
شغل:معلم آموزش وپرورش
تاریخ شهادت:۱۳۵۷/۱۰/۱۱
نحوۀ شهادت:اصابت تیر به قلب در اثرتیراندازی مأموران طاغوت
محل شهادت:قزوین،درمنزل مسکونی
محل دفن:صحن امامزاده حسین(ع) قزوین

شهیده کبری وحیدی قزوینی یکی از شهدای استان قزوین است که در سی ام تیر ماه ۱۳۲۹ در یک خانواده مذهبی و اصیل چشم گشود. او با زیباترین اخلاقی که می توانست برازنده دختری از خانواده مسلمان ایرانی باشد رشد کرد و با بزرگ شدنش ، نه تنها جسم بلکه روح متعالی خود را از ناپاکی ها و آلودگی های دنیوی حفظ می کرد . او براستی چشم و چراغ  پدر خانواده – کاظم وحیدی قزوینی – بود و امید مادر  با وارد شدن به سن هفت سالگی مثل سایر کودکان به مدرسه رفت و تحصیلات دوره ابتدایی را در دبستان “هفده دی” قزوین واقع در کوچه شفیعی، خیابان شهدا با بهترین نمرات به پایان رساند و برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه رشته “خانه داری” را انتخاب کرد و توانست مدرک دیپلم خود را از دبیرستان “هجرت” قزوین واقع در ملک آباد؛ خیابان طالقانی اخذ کند. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به خاطر علاقه ای که به تدریس و تربیت نسل های آینده ساز کشور داشت به استخدام آموزش و پرورش درآمد و شغل مقدس آموزگاری را برگزید. 
از ویژگی های کبری وحیدی قزوینی علاقه او به هنر بود. او معلمی را هنر می دانست و به راستی در این زمنیه هنرمندی واقعی بود. اما در کنار پرورش فکر و روح خود، عشق به مطالعه که هرگز در ساعات فراغت آن را فراموش نمی کرد، دستانش هم هنرنمایی می کردند و نقش زیبای احساسات لطیف زنانه را در قالب  کارهای هنری از قبیل خیاطی ، گلدوزی، بافتنی به یادگار گذاشتند . او در حفظ حجاب و انجام تکالیف دینی بسیار کوشا بود و دیگران را هم به این موضوع توجه می داد.
خانم معلم وحیدی قزوینی ، با شروع انقلاب اسلامی همگام با مردم در اعتصابات ، تظاهرات و راه پیمایی ها شرکت می کرد و بدین گونه اعتراض خود را نسبت به ظلم و بیدادگری و خفقان حاکم بر جامعه و سلب آزادی از مردم نشان می داد.
وحیدی با سخنانی که سر کلاس برای دانش آموزانش می گفت. سخنانی که اگر چه نشنیده ایم و هر چه گشتیم کسی را نیافتیم که برایمان بازگو کند اما می دانیم حرف عزت و شرف و آزادگی ملت و زن مسلمان ایرانی بوده است ، دانش آموزانش را تربیت کرد و خود با اعتقاد و عمل به آن فرشی نشینی عرشی صفت شد. او در یازدهمین روز از دی ماه سال ۱۳۵۷ در آخرین راهپیمایی خود در حالی که مشت گره کرده اش رو به خاندان پهلوی داشت با سفیر یک تیری رها شده از دژخیم پهلوی که بر قلبش ؛‌ خانه معبودش نشست؛ به گلستان لاله های انقلاب اسلامی پیوست. 
خانواده معلم شهید کبری وحیدی قزوینی درباره خصوصیات اخلاقی او می گویند : « او  بسیار خوش خلق و با گذشت بود. دانش آموزان را بسیار دوست داشت و از هیچ کوششی برای پیشرفت آنها دریغ نمی کرد او به هنگام شهادت آموزگار یکی از دبستان های تاکستان استان قزوین بود.
وقتی می خواهیم برای خوانندگان ما بخصوص بانوان و معلمان پیامی از قول شهیده بگویند: به این یک جمله اکتفا می کنند که « پیام ما پیام رزمندگان اسلام است؛ پیام امام خمینی است که در راه پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی کوشا باشند…
پس سلام ما بر این عزیزان باد که با نثارجان خود راه پیروزی و تداوم انقلاب را هموار کردند و چه کسی بهتر و زیباتر از مقام معظم رهبری توانسته است سلامی دلنشین بر ایشان داشت باشد. سلام بر آنان که راهی پرسود وبی زیان برگزیدند. سلام بر آنان روزی که به ندای امام عزیز پاسخ گفتند و روزی که خون مظهرخود را نثار کردند و روزی که سرخ رو و سرافراز در پیشگاه الهی به پای خواهند خاست.

 
پیام خانوادۀ شهیده :

پیام ما پیام رزمندگان اسلام است پیام امام خمینی است که در راه پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی کوشا باشند و جنگ را به پیروزی نهایی برساندند.

ای فجرطلوع دلنوازت نازم           

جمهوری وصبح سرافرازت نازم
ازخون جوانان وطن سرزده ای       

برقله اسلام فرازت نازم

((سپیده کاشانی))

منبع : زنان شهید