اصغر طاهرزاده :

فزونی توان جسمی مرد، او را به بازار کار کشانده و محوریّت تحصیل و تدبیرِ خرج خانه را به او داده، و لطافت روحی زن، او را بر تخت تربیت نسل انسانی نشانده است، آیا با چنین تفاوتی چگونه باید برخورد کرد؟ نفی این تفاوت، کارساز و مفید است؟ حفظ دو نظام تربیتی و معیشتی، چنین تفاوتی را در وضع حقوق مادی اقتضاء می‌کند تا این‌که صنفی از سر نیاز اقتصادی ناچار نشود نقش تربیتی خویش را رها کند و در جای دیگر همانند مرد به ایفای نقش بپردازد.
کشاندن زن که از قدرت جسمی کمتر و توان تربیتی بالاتر برخوردار است به بازار کار و فعالیت‌های بدنی و دورساختن او از محیط تربیت نسل انسانی، نه فقط به صلاح زن نیست، بلکه نظام جامعه را از رشد و تعالی باز می‌دارد. به گفته روژه‌گاردی: « بعضی پیشنهادها مبنی بر مشارکت دادن زنان در امور، برای حفظ منافع آن‌ها نیست، بلکه هدف استفاده از زنان است جهت حذف موانع موجود بر سر راه مردان». حاصل کلام این‌که: نه می‌توان نسبت به وجود زنان و نقش اجتمایی آنان بی‌تفاوت بود و نقش زنان امروز را در گذشته جستجو کرد- که آن شرایط اقتضای آن نقش را داشت- و نه می‌توان به اسم نقش آفرینی زن در شرایط جدید، اسیر فیمینیسم افراطی شد و خدمت در خانه را بر قدرت اجتماعی سیاسی، اقتصادی ترجیح داد.