ام‌ وهب دختر عبد و از تیره نمر بن قاسط بود که در کوفه زندگی می‌کرد.[۱] وی از جمله شهیدان واقعه کربلا و همسر عبدالله بن عمیر کلبی از شهدای کربلا است[۲] و برخی او را مادر وهب بن وهب یا همان وهب بن عبدالله کلبی از شهدای کربلا نیز دانسته‌اند. اما مطالعه منابع و مقایسه گزارش های مربوط به واقعه عاشورا درباره شهدا نشان می‌دهد که مادر

وهب شخص دیگری بوده و ربطی به ام وهب دختر عبد ندارد.[۳]

واقعه عاشورا

————————————————-

ام وهب پیش از واقعه عاشورا شبانه، با شوهرش از کوفه به کربلا آمد و به یاران امام حسین(ع) پیوست.[۴]

روز عاشورا وقتی شوهرش به میدان رفت، او نیز چوبی به دست گرفت و می‌خواست عازم میدان شود که امام(ع) اجازه نداد و فرمود بر زنان جهاد واجب نیست.[۵] پس از آنکه شوهرش به شهادت رسید خود را به معرکه رساند و به پاک کردن خون چهره‌اش مشغول شد. شمر، غلامش رستم را به سوی او فرستاد و او گرز آهنینی بر سر‌ ام وهب کوبید و او را به شهادت رساند.[۶]

پی نوشت :

————————————————-
۱. طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۹.
۲. طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۹-۴۳۰.
۳. ناظم زاده قمی، اصحاب امام حسین از مدینه تا کربلا، ۱۳۹۰، ص۵۹۷(پاورقی)
۴. طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۲۹.
۵. ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۶۶؛ طبری، ج۵، ص۴۳۰

۶. طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۳۸.