شهربانو ثمنی «ام‌الشهدا یزدان‎خواه» در خاطره‌ای دردناک، از لحظات شهید شدن دو دخترش در ایام انقلاب اسلامی در سال ۵۷ چنین می‎گوید : در روز شهادت طوبی و خدیجه، منتظر آنها بودیم تا به خانه بیایند و ناهار بخوریم، خدیجه که ۹ سالی از طوبی بزرگ‎تر بود او را در آغوش گرفت و به خیابان برای بازی رفت، من نیز غذا را پختم و منتظر بچه‌ها برای ناهار بودم.

ناگهان زنگ درب خانه به صدا درآمد و خبر شهادت آنها را برای ما آوردند، تعجب کردم، در ابتدا فکر کردم رحیم و قربان شهید شدند اما موضوع چیز دیگری بود.
برای من این چنین تعریف می‎کردند که بعد از تیراندازی تمامی افراد حاضر در راهپیمایی فرار کردند و طوبی که در آغوش خدیجه بود، به پشت درب خانه‌ پناه بردند که سربازی به طور عمدی به سمت آنها شلیک کرد که تیر از درب خانه گذشت، خدیجه در همان لحظه شهید شد و طوبی را به بیمارستان امیرکلا بردند، در بین راه طوبی که کمتر از ۴ سال سن داشت، نیز به شهادت رسید. چون طوبی را به بیمارستان بردند وقتی من از مردم از درباره او پرس‎وجو می‎کردم، کسی از او خبر نداشت.

به هر صورت دو دختر شهیدم را غسل و کفن کردیم، در مسجد سجاد نگذاشتند شهدا را دفن کنیم، می‎گفتند اگر در مسجد دفن کنید، تیراندازی می‎شود، با هر سختی که بود دو شهید را دفن کردیم.
پس از سه روز از دادگاه به خانه ما آمدند و گفتند که آن دو شهید نشدند بلکه از ترس فوت کردند، نکته جالب اینجا است که در آن سال بعد از شلیک گلوله و شهید کردن دخترانم، حق تیر به مبلغ یک هزار تومان نیز از ما خواستند که همسرم راضی به پول دادن نشد و در بین آنها نیز درگیری به وجود آمد.
به هر ترتیبی که بود نبش قبر کرده و بچه‎ها را کالبد شکافی کردند ، پس از کالبدشکافی مشخص شد گلوله به طوبی خورده بود و بعد، از قلب وی به خدیجه اصابت کرد و خارج شد.خانواده یزدان‎خواه ، ۵ شهید تقدیم حضرت امام (ره) کرده است، ۲ پسر در ایام جنگ، ۲ دختر در ایام انقلاب و پدر خانواده هم در دوران دفاع مقدس به شهادت رسیدند.

منبع : بلاغ